Arbitrage

In het bedrijfsleven en de bouw, kiezen partijen met regelmaat voor arbitrage als methode van geschillenbeslechting. Partijen komen dan van te voren overeen dat zij geschillen zullen laten beslechten door een arbitragecommissie. Een dergelijke bestaat uit één of drie arbiters (scheidslieden) die soms, maar niet altijd werkzaam zijn in de betreffende branche.

De arbitragecommissie (of het scheidsgerecht) beoordeelt het geschil op een manier die lijkt op een gewone gerechtelijke procedure. De eisende partij dient een eis in en de wederpartij reageert schriftelijk met een antwoord. Als dat is overeengekomen volgt een tweede schriftelijke ronde. Vervolgens volgt een mondelinge zitting en kunnen partijen hun standpunt mondeling toelichten.

De beslissing van de arbitragecommissie wordt genomen in de vorm van een arbitraal vonnis. Partijen moeten zich daar aan houden. Doen zij dat niet dan kan de rechtbank worden gevraagd om het arbitrale vonnis uitvoerbaar te verklaren. De deurwaarder kan dan nakoming van het vonnis afdwingen.

Hoger beroep van een arbitraal vonnis is alleen mogelijk als partijen dat zijn overeengekomen.

Een voordeel van een arbitrale procedure is, dat de procedure niet openbaar is. Zeker wanneer bedrijfsvertrouwelijke gegevens aan de orden zijn is dat wenselijk, maar bijvoorbeeld ook omdat men het geschil uit de media wil houden.

De kosten van de arbitrage moeten door partijen zelf worden gedragen. De meeste arbitrale reglementen bevatten bepalingen over een kosten veroordeling.

Lexman Advocaten heeft ruime ervaring met arbitrale procedures. Daarbij kunt u bijvoorbeeld denken aan de zogenaamde NAI-arbitrage, arbitrage volgens de ICC (International Chamber of Commerce) of de Raad van Arbitrage voor de Bouw.